สิ่งดีที่สุดกำลังจะมา
ในครอบครัวเรา เดือนมีนาคมไม่ใช่แค่การสิ้นสุดฤดูหนาว แต่หมายถึงเทศกาลแข่งขันบาสเก็ตบอลที่เรียกว่า “มีนาเดือด” ได้มาถึงแล้ว เราเป็นแฟนตัวยงที่ดูการแข่งขันและเชียร์ทีมโปรดอย่างกระตือรือร้น หากเราเปิดทีวีก่อนเวลา เราจะได้ฟังนักจัดรายการพูดคุยถึงเกมที่จะแข่ง และได้ดูนักกีฬาซ้อม ชู๊ตลูกและอบอุ่นร่างกายกับเพื่อนร่วมทีมก่อนแข่งจริง
ชอบแดด
ฉันรู้แต่ก็ยังลอง คำแนะนำบนฉลากบอกไว้ชัดเจนว่า “ชอบแดด” สนามของเราเป็นที่ร่มเสียส่วนใหญ่ ไม่เหมาะสำหรับต้นไม้ที่ชอบแดด แต่ฉันชอบต้นนั้น ชอบสี รูปร่างของใบ ขนาดและกลิ่นของมัน ฉันจึงซื้อกลับบ้าน เอาลงดิน และดูแลอย่างดี แต่ต้นไม้ไม่มีความสุขที่บ้านของฉัน ความเอาใจใส่ดูแลของฉันไม่เพียงพอ มันต้องการแสงแดดที่ฉันไม่สามารถให้ได้ ฉันคิดว่าฉันจะชดเชยการขาดแสงแดดโดยดูแลเรื่องอื่นแทน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ต้นไม้ต้องการ
เมื่อน้ำกลายเป็นเหล้า
หากพระเยซูมาบังเกิด ในยุคที่มีภาพถ่ายหรือวีดีทัศน์ พระองค์คงเข้าถึงผู้คนได้มากขึ้น เพราะทุกคนจะได้เห็นพระองค์และภาพหนึ่งนั้นแทนคำพูดนับพัน
ไม่ละเลยอีก
ผมไม่รู้ว่าคนพวกนั้นเอาชื่อผมมาจากไหน แต่ผมมักได้รับแผ่นพับเชิญเข้าร่วมสัมมนาเรื่องสวัสดิการหลังเกษียณ หลายปีก่อน ผมเริ่มได้รับบัตรเชิญให้เข้าร่วมองค์กรที่ทำงานเพื่อคนเกษียณ แผ่นพับและบัตรเชิญเหล่านี้ล้วนพูดเป็นเสียงเดียวว่า “คุณเริ่มแก่แล้ว จงเตรียมตัวให้พร้อม”
เดินออกมา
เมื่อพ่อของผมมาเชื่อพระเจ้าขณะที่อายุมากแล้ว ท่านทำให้ผมทึ่งกับวิธีเอาชนะการทดลองของท่าน นั่นคือ การเดินหนี เช่น เมื่อท่านมีเรื่องไม่ลงรอยกับเพื่อนบ้านและเริ่มจะกลายเป็นทะเลาะกัน พ่อจะถอยออกมาสักพักก่อนที่จะกลายเป็นเรื่องใหญ่โต
พูดซ้ำ ๆ
นักข่าวคนหนึ่งติดนิสัยแปลกไม่ยอมใช้ปากกาสีน้ำเงิน เมื่อเพื่อนร่วมงานถามว่าเขาอยากได้อะไรจากร้านขายของ เขาฝากซื้อปากกา “แต่ไม่เอาสีน้ำเงิน” เขาบอก “ผมไม่เอาปากกาสีน้ำเงิน ผมไม่ชอบสีน้ำเงิน สีน้ำเงินมันเข้มเกินไป ช่วยซื้อปากกาให้ผมสักโหล สีอะไรก็ได้ยกเว้นสีน้ำเงิน” วันต่อมา เพื่อนร่วมงานเอาปากกามาให้ ทุกด้ามเป็นสีน้ำเงินเมื่อถามว่าทำไม เพื่อนบอกว่า “ก็คุณเอาแต่พูดว่า ‘สีน้ำเงิน สีน้ำเงิน’ คำนี้เข้าไปในหัวของผม” การพูดซ้ำ ๆ ของเขาทำให้เกิดผล แต่ไม่ใช่ผลที่เขาต้องการ
รักสุดใจ
หลายปีก่อน ห้องทำงานในเมืองบอสตันของผมมองออกไปเห็นสุสานกรานารีที่วีรบุรุษชาวอเมริกันหลายคนถูกฝังอยู่ ที่นั่นมีป้ายหินสลักชื่อจอห์น แฮนคอคและซามูเอล อดัมส์ ที่ลงนามในคำประกาศอิสรภาพ ถัดไปอีกนิดมีป้ายหินของพอล รีเวียร์
เงยหน้า
บทความหนึ่งในวารสารเซอร์จิคัล เทคโนโลยี อินเตอร์เนชั่นแนลกล่าวว่า การก้มหน้ามองโทรศัพท์มือถือเท่ากับการมีน้ำหนัก 27 กิโลกรัมวางพาดคอ คนนับล้านทั่วโลกใช้เวลาเฉลี่ยวันละ 2-4 ชั่วโมงอ่านและส่งข้อความ ส่งผลให้คอและกระดูกสันหลังถูกทำลายจนกลายเป็นปัญหาสุขภาพที่เพิ่มมากขึ้น
พื้นที่ส่วนตัว
บัณฑิตสาขาออกแบบอุตสาหกรรมจากสิงคโปร์คนหนึ่งได้รับคำท้าให้หาวิธีใหม่ในการแก้ปัญหาสามัญโดยใช้เพียงสิ่งของที่หาได้ทั่วไป เธอประดิษฐ์เสื้อกั๊กที่เอาไว้ป้องกันไม่ให้คนอื่นเข้ามาประชิดตัวระหว่างการเดินทางบนรถไฟหรือรถเมล์ที่แออัด เสื้อนี้มีพลาสติกแหลมที่ปกติใช้ติดต้นไม้กันนกและแมวติดอยู่ทั่วตัว
